Ultra stille opvouwbare secundaire verbrandingspit

Verhaalscène: Fluistervlammen van de Canyon

Locatie: Een kampeerplek op de bodem van een semi-verwoestijnde kloof aan de rand van Zion National Park, Utah, VS (geen aangewezen kampeerplek, maar kampvuren toegestaan). Omringd door enorme rode zandstenen kliffen, is de grond bedekt met grind en zand, en een seizoensgebonden rivier met een droge rivierbedding is niet ver weg.

Karakter:

Sophia: De hoofdpersoon is een ervaren backpacker en outdoorfotograaf die lichtgewicht, efficiënt en milieuvriendelijk kamperen nastreeft (Leave No Trace). Ze is bekend met de regelgeving en hecht waarde aan milieubescherming. Ze is een onafhankelijke, pragmatische persoonlijkheid met oog voor detail.

Jack: Sofia's kampeerpartner, een fysiek sterke maar relatief onervaren vriend die geniet van de traditionele kampvuursfeer, maar gevoelig is voor rook. Gepassioneerde persoonlijkheid, een beetje nonchalant.

(Optioneel) Parkwachter: Een passerende parkwachter die routinecontroles uitvoert op de veiligheid van kampvuren.

Tijd: Late herfstavond, met een plotselinge temperatuurdaling. De lucht in de kloof werd snel donker en een koude wind blies door de valleibodem, wat een snijdende kou met zich meebracht. De lucht is erg droog.

Scène die zich ontvouwt:

De laatste zonnestralen kleurden de zandstenen kliffen van Zion Canyon vurig goudrood en verdwenen snel, waarna een diepe indigoblauwe schaduw achterbleef. De droge, koude lucht leek te bevriezen, want Sofia en Jack waren net naar deze afgelegen kampeerplek in de vallei gewandeld. De koude wind kroop als een koude slang door zijn kraag en Jack wreef in zijn handen, zijn tanden trilden. "O mijn god, ik had niet verwacht dat het zo koud zou zijn op de bodem van de kloof! Ik kan vanavond niet zonder een goed kampvuur, ik vries dood." Hij keek om zich heen en zag Sofia een plat, compact roestvrijstalen cilindervormig voorwerp (de bodem van de put) uit het zijvak van haar rugzak halen, evenals verschillende in elkaar passende ringonderdelen (ventilatiering, verbrandingskamer, bovenste ring).

Maak je geen zorgen, Jack, we hebben een 'Fluisteraar', zei Sofia zelfverzekerd terwijl ze op een open grindvloer aan de slag ging.

Jack keek Sofia's bewegingen met een zweem van twijfel aan: "Dit ding? Het lijkt veel kleiner dan de grote ijzeren emmer die we de vorige keer bij het meer gebruikten. Kan het warm blijven?" Sofia keek niet op, haar hand bewoog soepel: "Kijk uit, vijfdelige set, 30 seconden

① Stabiliseer en waterpas de roestvrijstalen basis.

2 De verbrandingskamer met luchtinlaat op de eerste laag van de kaart.

3. Bouw nauwkeurig een buitenste verbrandingskamer in met meer ventilatiegaten op de tweede laag (een belangrijke structuur voor secundaire verbranding).

4 Plaats een stevige bovenring (vlammondstuk).

5. Plaats ten slotte het verstelbare rooster eenvoudig op de bovenste ring.

Het hele proces verliep soepel en in minder dan 30 seconden was een complex vormgegeven vuurkorf met een koude, metaalachtige glans in elkaar gezet. Alle componenten zitten stevig en stabiel in elkaar. Kijk, dit is de kracht van design, "klapte Sofia in haar handen." Bespaar ruimte, bespaar tijd, bespaar energie.

Jack raapte wat dood hout op in de buurt, waaronder een vrij dikke en bijna 40 centimeter lange gedroogde sparrentak. Hij wilde er altijd een bijl bij pakken om hem open te splijten. Niet nodig, "Sofia hield hem tegen en gebaarde hem om de hele houten tak direct horizontaal in de vuurkorf te leggen." Het kaliber van de Whisperer is ontworpen voor dit soort grote kerels, "Jack geloofde het half en half terwijl hij de houten tak erin propte. Hij was inderdaad gemakkelijk in te brengen en de tak zat stevig in het midden van de verbrandingskamer.

Sofia gebruikte een vonk om de vuurkorf aan de onderkant aan te steken. De vlammen grepen snel om de kleine takken en begonnen aan de dikke jeneverbestak te likken. Al snel verscheen er een magisch tafereel: niet alleen brandde de onderkant hevig, maar uit de ventilatieopening bovenin de vuurkorf schoot een heldere, stabiele en bijna transparante gouden vlam als een vuurring! Dit is een typisch teken van secundaire verbranding: het brandbare gas dat bij de eerste verbranding ontstaat, wordt met kracht naar boven gezogen, volledig vermengd met de lucht die via de bovenste opening binnenkomt en vervolgens opnieuw verbrand. Deze 'vuurring' is niet alleen spectaculair, maar brengt ook een verbazingwekkende warmtestraling met zich mee.

Jacks grootste verrassing was: "Hé! Waar is de rook? Er zit niet veel rook op zo'n groot stuk hout?" Inderdaad, ondanks de intense verbranding van het hout, was de geproduceerde rook ongewoon zeldzaam en bijna te verwaarlozen. Slechts een spoor van bijna transparante hitte verdween snel in de koude lucht. De lucht is gevuld met de unieke geur van brandend jeneverbeshout, in plaats van de scherpe geur van rook. Sofia legde uit: "Bij secundaire verbranding wordt het grootste deel van het onverbrande gas verbrand, met een hoge efficiëntie en weinig vervuiling. Aan de rand van dit droge nationale park is een lage rookontwikkeling te belangrijk, zowel veilig als milieuvriendelijk."

Terwijl de twee genoten van het warme, heldere en bijna rookvrije kampvuur, scheen er van veraf een zaklamp. Het was de parkwachter. Goedenavond, controle op de veiligheid van het kampvuur... "De politieagent bleef even staan ​​toen hij de vuurkorf zag. Hij inspecteerde zorgvuldig de locatie van de vuurkorf (uit de buurt van vegetatie en brandbare materialen), hield het vuur onder controle (hoewel de vlammen sterk waren, werden ze stevig in de korf gehouden door een roestvrijstalen constructie) en concentreerde zich vervolgens op het observeren van de rookuitstoot. Hij toonde een verbaasde en goedkeurende uitdrukking op zijn gezicht: 'Wauw, is dit ontwerp... secundaire verbranding?'? Ik zie zelden zo'n efficiënte en rookarme korf onder backpackers. Deze constructie... is echt prachtig en gemakkelijk in elkaar te zetten." Hij bescheen met zijn zaklamp de heldere, goudkleurige ring van de secundaire verbrandingsvlam bovenaan en zei: "Geweldig, hij voldoet aan alle voorschriften. Geniet ervan en zorg ervoor dat de vlam volledig dooft."

Nadat de politieagent was vertrokken, was Jack volledig overtuigd. Hij zat comfortabel op de klapstoel en strekte zijn bevroren handen en voeten uit naar de zeer efficiënte stralingswarmtebron. De enorme dennentakken brandden gestaag in de vuurplaats, en de vlammencirkel bovenaan sprong omhoog, waardoor er warm licht op de torenhoge rode rotswanden viel en flikkerende schaduwen vormde. Zonder de interferentie van rook leek het sterrenlicht bijzonder helder en duidelijk aan de diepe nachthemel van de kloof. Het knisperende geluid van het kampvuur werd versterkt in de stille kloof, als de diepe polsslag van de aarde.

Sofia richtte haar camera op het moment waarop de vlammen met de rotswand dansten. Ze keek naar de efficiënt brandende "Fluisteraar" voor zich en de vlammen weerspiegelden in haar gezicht: "Dit is het echte vreugdevuur, Jack. Het is vol warmte en sfeer, maar het is bijzonder zacht voor dit kwetsbare land. Een vreugdevuur zonder rook kan ons de echte sterrenhemel laten zien en luisteren naar het "gefluister" van de vallei." De roestvrijstalen vuurkorf behoudt zijn kracht en kalmte in de vlammen, als een betrouwbare energiekern, die de ruige wildernis perfect scheidt van de vreugde van kamperen.